در انديشه‌ي حضرت امام (رضوان‌ا...عليه) و مقام معظم رهبري (حفظه‌ا...) بخش كشاورزي از اهميت ويژه‌اي در اقتصاد كشور برخوردار است. موضوع كشاورزي پايه‌ي ثابت سخنراني‌هاي امام (ره) قبل و بعد از انقلاب است و كمتر سخنراني را مي‌توان از ايشان يافت كه موضوع جلسه مباحث اقتصادي باشد و ايشان به امر كشاورزي اشاره‌اي نكرده باشند. حتي در جلساتي كه ايشان با صنعتگران دارند، به موضوع كشاورزي اشاره كرده و تحقق اهداف اين بخش را نسبت به صنعت سريع‌الوصول‌تر مي‌دانند[1]. ايشان همچنين در تدوين سياست‌هاي كلي نظام در دوران بازسازي كشور مي‌فرمايند:
« ... توجه به بازسازي مراكز صنعتي نبايد كوچك‌ترين خللي بر ضرورت رسيدن به امر خودكفايي كشاورزي وارد آورد، بلكه اولويت و تقدم اين امر بايد محفوظ بماند و مسئولين بيشتر از گذشته خود را مكلف به اجراي آن سازند ... مطمئناً خودكفايي در كشاورزي مقدمه‌ايست براي استقلال و خودكفايي در زمينه‌‌‌هاي ديگر[2]... .»
در ادبيات رهبر فقيد انقلاب عباراتي به چشم مي‌آيد كه هر كدام دليلي است بر اين ادعا كه ايشان لازمه‌ي صعود به قلل پيشرفت كشور را در گروي تحول بخش كشاورزي مي‌دانند. كافي است كه جستجويي در بيانات ايشان پس از پيروزي انقلاب انجام داد تا با عباراتي مواجه شد كه مؤيد اين مطلب است. براي نمونه مي‌توان به عبارات زير اشاره كرد: « كشاورزي رأس امور و اساس اقتصاد كشور[3] - همه جور وابستگي‌‌‌ها به دنبال وابستگي اقتصادي [مواد غذايي] مي‌آيد[4] - خدمت به كشاورزي بزرگ‌ترين خدمت به اسلام[5] - سستي در امر كشاورزي برخلاف مسير اسلام[6] - پيش شرط آباداني كشور، رونق كشاورزي[7] – خودكفايي در ارزاق مملكت تكليف شرعي و ملي است نه يك امر عادي[8] - امر كشاورزي در كشور ما، از اهم امور و هدايت و اجراي آن به وجه صحيح، اساس اقتصاد كشور[9] - كشاورزي بايد راه بيفتد تا اينكه اين مملكت آباد بشود[10]»
همچنين به وضوح مي‌توان نقش پررنگ بخش كشاورزي را در انديشه‌ي اقتصادي رهبر معظم انقلاب (مدظله) كه تا به امروز در قول و فعل، راه انقلاب را راه امام دانسته‌اند[11]، رصد كرد. ايشان در اغلب سياست‌هاي ابلاغي و سفرهاي استاني خود محور توسعه‌ي منطقه‌اي نواحيِ مختلف كشور را كشاورزي برشمرده و بهترين راه حل برون رفت از معضل اشتغال جوانان اين مناطق را رونق كشاورزي آنجا و گسترش سرمايه‌گذاري در اين بخش بيان فرموده‌اند. كه در بيانات ايشان در جمع اعضاي كميسيون كشاورزي، آب و منابع طبيعي در سال جديد مجدداً مورد تأكيد قرار گرفت[12]. ايشان معتقد است براي يك تحول و اثرگذاري قابل لمس در عرصه كشاورزي فرصت چهار ساله يك دولت كفايت مي‌كند[13]. ايشان دريچه‌ي ورود به پيشرفت را ارتقاي كيفي و كمي بخش كشاورزي دانسته و براي رسيدن به اين مهم حتي توصيه به تمركز پول نفت در اين حوزه و بسيج امكانات كشور براي رونق آن مي‌داند:
« ... بخش كشاورزي در نظام ما، واقعاً يكي از بخش‌هاي بسيار با اولويت است. هنوز هم من نميدانم كه آيا اولويت لازم به اين بخش داده مي‌شود، و آن كاري كه بايد در اين بخش انجام بگيرد، آيا بهصورت كامل و صددرصد انجام ميگيرد، يا نه. بههرحال، اين كار بايد انجام بگيرد. فرضاً شش ماه يا يك سال زمان بگذاريم، براي اينكه همهي دستگاه‌ها تحتالشعاع كشاورزي قرار بگيرند؛ صنعت در خدمت كشاورزي باشد؛ پول نفت در خدمت كشاورزي باشد[14]... .»
در ادبيات ايشان براي متوجه ساختن مردم و مسئولين به بخش كشاورزي عباراتي قابل تأمل را مي‌توان يافت كه بدين قرار است: « حيات طيبه و تمدن جديد، در گرو استفاده از منابع موجود و اوج گيري كشاورزي[15]- اصلي‌ترين پايه‌ي خودكفايي كشور، تأمين مواد غذايي[16]- توجه به كشاورزي مسئوليت قواي سه‌گانه، مسئولان گوناگون و آحاد ملت[17]- آبروي اسلام و كشور در گرو آباداني و لازمه‌اش توجه به كشاورزي[18]- سرمايه گذاري هاي كشاورزي راه حل بسيار مهم در امر اشتغال زايي و مقابله با بزهكاري[19]- در زمينه اقتصادي، عمده تلاش را بايد روي توليد برد، اساس مسأله، توليد است[20]- مسئله بسيار مهم اقتصادي كشور، خودكفايي در مواد اساسي كشاورزي[21]- صادرات محصولات كشاورزي جايگزين اقتصاد نفتي[22]».
علي‌رغم توصيه‌هاي مكرر حضرت امام (قدس‌سره) و مقام معظم رهبري (دامت‌بركاته) به دولت و مجلس مبني بر اهتمام به بخش كشاورزي و اولويت دهي آن در اقتصاد كشور، عزم جدي در بين مسئولين مربوطه مشاهده نشده است (رجوع شود به بيانات رهبر انقلاب در جمع دولت هشتم در تاريخ 05/06/80). در يادداشت‌هاي بعدي به تبيين انديشۀ اين دو بزرگوار مبني بر اولويت بخش كشاورزي در اقتصاد كشور پرداخته مي شود.
نظرات شما عزیزان:
|
منوی اصلی
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت:
نویسنده: 
